هوش مصنوعی روز‌به‌روز باسرعتی باورنکردنی پیشرفت می‌کند و ما هم چنان که از پتانسیل‌های آن برای بهبود زندگی بشر باخبریم، در گوشه‌ای از ذهن‌مان از خطرات نسخه‌های افسارگسیخته‌ای از آن به خود می‌لرزیم.

برد اسمیت، رئیس مایکروسافت، در مصاحبه‌ای به او گفت و گو درمورد‌ی آینده‌ی هوش مصنوعی پرداخت و حتی آن را با فیلم‌های ترمیناتور قیاس کرد؛ اسمیت معتقد است که هوش مصنوعی نیز همانند دیگر المان‌های زندگی مدرن، نیاز به قوانین و تدبیرها ایمنی دارد.

اسمیت کوششهایی همانند قانون هوش مصنوعی اروپا را قدم‌های مثبتی دانست؛ اما در‌عین‌حال نسبت‌به مقررات بیشتر از حد نیاز که می‌تواند افزایش هزینه‌ها و صدمه به شرکت‌های نوپا را به همراه داشته باشد، هشدار داد.

یکی از نگرانی‌ها در رابطه هوش مصنوعی این است که همانند به فیلم‌های علمی تخیلی، به مرحله‌ی حس یا هوشمندی کافی برای صدمه رساندن به بشریت برسد؛ اسمیت با اشاره به این نوشته، گفت که باید مشکلات امروز و فردا را همین اکنون حل کنیم؛ او او گفت که اتوبوس‌ها و قطارها هم ترمز اضطراری دارند، به این علت داشتن این چنین گزینه‌ای برای هوش مصنوعی منطقی است.

اسمیت حتی مستقیماً به این مجموعه‌ی کلاسیک علمی‌-تخیلی اشاره کرد: «یکی از چیزهایی که سپس از ۳۰ سال کار در این صنعت مرا تحت تأثیر قرار می‌دهد، این است که زندگی زیاد تر از هنر پیروی می‌کند.»

مدیر مایکروسافت در ادامه گفت:‌ «دلنشین است که می‌توانید ۵۰ فیلم با یک خط داستانی شبیه داشته باشید: ماشینی که می‌تواند برای خود فکر کند، تصمیم می‌گیرد تا بشریت را به بردگی بکشد یا نابود کند و بشریت مبارزه می‌کند و پیروز می‌بشود. این به شما چه می‌گوید؟ این که بهتر است راهی برای کند کردن یا خاموش کردن هوش مصنوعی داشته باشیم، به‌خصوص اگر سیستمی خودکار زیرساخت‌های حیاتی را کنترل می‌کند.»

موضع رئیس ردموندی‌ها با حمایتفزاینده از ماشه‌ی مرگ (Kill Switch) یا دیگر تدبیرها ایمنی برای سیستم‌های گسترش یافتهی هوش مصنوعی همسو است. اسمیت صراحتاً نتیجه‌گیری کرد: «ترمیناتور قرار نبوده است یک راهنمای کاربری باشد، فقط یک فیلم دلنشین هالیوودی می بود؛ اما باید از درس‌های آن یاد گرفت.»

یقیناً، چالش‌های مربوط به این که چه فردی باید بر مقررات هوش مصنوعی نظارت کند، هم چنان باقی است. شرکت‌های فناوری همانند مایکروسافت سازنده‌ی هوش مصنوعی می باشند؛ اما از آن سود هم می‌برند. منافع دولت‌ها نیز همیشه منعکس‌کننده‌ی نگرانی‌های مردم نیست.

درنهایت، به نظر اسمیت، تنها همکاری اهمیت دارد: «به نظر من این نوشته زیاد تر از آن‌که درمورد‌ی این باشد که چه فردی رهبری می‌کند، درمورد‌ی این است که چطور با هم کار می‌کنیم.»