سوال مهم اینجاست که هنگامی منبع های آبی ساده‌تری وجود دارد، چرا کاکاتوها سراغ این چنین کار سختی می‌روال؟ حتی در روزهای گرم نیز تمایل به منفعت گیری از آب‌خوری‌ها تفاوتی با روزهای دیگر ندارد، یعنی افزایش دما یا گرمای هوا، علت مهم منفعت گیری از آب‌خوری‌ها توسط کاکاتوها نیست.

در یکی از فرضیه‌های نقل‌شده، پژوهشگران می‌گویند کاکاتوها امکان پذیر از بازکردن شیر آب‌خوری‌ها لذت ببرند. باربارا کلومپ، بوم‌شناس رفتاری از مؤسسه ماکس پلانک و نویسنده‌ی مهم پژوهش تازه‌ای که به بازدید حرکت خاص کاکاتوها می‌پردازد، در این‌باره می‌گوید: «اگر عجله‌ای وجود نداشته باشد و از شدت تشنگی در حال مرگ نباشید، چرا کاری را نکنید که برایتان لذت‌قسمت‌تر است؟»

پیشینه‌ی رفتاری کاکاتوها در تعامل با تجهیزات شهری، شایان‌دقت است. پیش‌تر نیز دیده شده می بود که کاکاتوهای منطقه سیدنی، در سطل زباله را با دقت باز می‌کنند که به‌حرف های‌ی پژوهشگران، به‌صورت اجتماعی آموخته شده و نوعی رقابت مداوم را بین پرندگان و انسان‌ها، شکل داده است.

توانایی بالا در سازگاری با محیط‌های شهری، ویژگی کلیدی فرد دیگر است که کاکاتوها را نزدیک می‌کند. کوین مک‌گرا، بوم‌شناس رفتاری از دانشگاه ایالتی میشیگان، می‌گوید: «این پرندگان به‌خوبی توانسته‌اند خود را با محیط‌های شهری و حومه وفق دهند و بدرخشند.»

نوشیدن کاکاتوها از آب‌خوری‌های شهری در سیدنی، برای اولین بار در سال ۲۰۱۸ مشاهده شد. در آن زمان، کلومپ در طول پژوهشی میدانی فهمید شد که یکی از آب‌خوری‌ها مدام باز می‌ماند. در ابتدا فکر شد که انسانی فراموش کرده شیر آب را ببندد، اما بازدید فیلم‌ها نشان داد که یک کاکاتو با پای خود دسته‌ی آب‌خوری را پایین نگه داشته و جریان آب را به راه انداخته است.

به‌حرف های‌ی مسئولان حیات‌وحش محلی، نوشیدن از آب‌خوری در بین جمعیت پرندگان منطقه داستان تازه‌ای نیست و سال‌ها است که مشاهده می‌بشود. اما این کشف، انبوهی از سوال‌ها را برای کلومپ به وجود آورد. برای مثال، کاکاتوها چطور به این روش پی بردند؟

برای بازدید حرکت شگفت‌انگیز کاکاتوها، تیم پژوهشی کلومپ ۲۴ پرنده را از بین جمعیتی نزدیک به ۱۵۰ پرنده در یک منطقه‌ی حفاظت‌شده، نشانه‌گذاری کردند و در برابر آب‌خوری‌ها دوربین‌هایی نصب کردند تا هر حرکت آن‌ها را ثبت کنند.

افزون‌بر‌این، در پژوهش‌های قبل تفاوت‌هایی بین کاکاتوهای نر و ماده در رفتارهای شبیه دیده شده می بود. برای مثال، نرها در باز کردن در سطل‌های سنگین زباله کارکرد بهتری داشتند. اما در منفعت گیری از آب‌خوری‌ها، هر دو جنس به یک اندازه موفق ظاهر شدند.

الگوی وقتی منفعت گیری از آب‌خوری‌ها نیز مسئله‌ی جالبی به همراه دارد. کاکاتوها در ساعات مشخصی از روز و بی‌دقت به تغییرات دمایی، از آن‌ها منفعت گیری می‌کنند. این الگو مشخص می کند که آب‌خوری برای آن‌ها راهکاری اضطراری نیست، بلکه بخشی از برنامه‌ی روزانه‌ محسوب خواهد شد.

اگرچه تا این مدت رفتارهایی همانند باز کردن در سطل‌های زباله به مناطق گوناگون گسترش نیافته، شواهدی از ابراز شبیه نوشیدن از آب‌خوری‌ها در شهر بریزبن نیز وجود دارد. لوسی اپلین، بوم‌شناس رفتاری و از نویسندگان مقاله، اشاره می‌کند که برخی ساکنان بریزبن گزارش‌هایی مبنی بر منفعت گیری‌ی کاکاتوها از آب‌خوری‌ها اراعه کرده‌اند. این پرندگان مهاجرت نمی‌کنند، به این علت یادگیری از گروه سیدنی غیرممکن است. در نتیجه، این چنین رفتاری امکان پذیر به‌طور جدا گانه در مناطق گوناگون شکل گرفته و به‌طور بومی گسترش یافته باشد.

پژوهشگران اکنون در حال بازدید دقیق‌تری می باشند تا دریابند پرندگان چه زمان وقتی را صرف یادگیری نوشیدن از آب‌خوری‌های شهری می‌کنند. این چنین، سوال مهم‌تری نیز در ذهن کلومپ نقش بسته است. او می‌گوید: «زیاد مشتاقم تا بدانم کاکاتوها چه چیز فرد دیگر در آستین دارند.»

پژوهش در مجله Biology Letters انتشار شده است.